COŚ TU NIE GRA
Warszawa 29.08.2025, g. 19:00
od 72.00 pln
Marcia Kash, Douglas E. Hughes
COŚ TU NIE GRA
Reżyseria: Krystyna Janda
Przekład: Elżbieta Woźniak
Scenografia, kostiumy: Weronika Karwowska
Asystentki ds. scenografii i kostiumów: Małgorzata Domańska, Zofia Jocek
Reżyseria światła: Katarzyna Łuszczyk
Producentka wykonawcza i asystentka reżysera: Klaudia Błazik
Realizacja dźwięku: Michał Cacko
Realizacja światła: Rafał Piotrowski
Obsada:
Maria Dębska, Ewa Florczak, Katarzyna Gniewkowska, Maria Seweryn, Julia Wyszyńska, Adrian Brząkała, Mirosław Kropielnicki, Kamil Maćkowiak, Andrzej Pieczyński, Adam Serowaniec, Maciej Wierzbicki
Premiera: 10 czerwca 2021
W politycznej farsie COŚ TU NIE GRA kandydat na prezydenta przyjeżdża do swojego rodzinnego miasta, aby wygłosić ważne oświadczenie, które ma mu zapewnić zwycięstwo w zbliżających się wyborach. Jednak w tzw. międzyczasie urzędujący prezydent wysyła do miasta kilku swoich popleczników, by za wszelką cenę uniemożliwić konkurentowi wystąpienie. Intryga rozgrywa się w lokalnym domu kultury, w którym amatorska grupa teatralna przygotowuje swoje najnowsze przedstawienie. Co się wydarzy, gdy świat polityki spotka się ze światem farsy? Czy Raymond Bream zdoła wejść na podium i wygłosić swoje przemówienie?
COŚ TU NIE GRA
Reżyseria: Krystyna Janda
Przekład: Elżbieta Woźniak
Scenografia, kostiumy: Weronika Karwowska
Asystentki ds. scenografii i kostiumów: Małgorzata Domańska, Zofia Jocek
Reżyseria światła: Katarzyna Łuszczyk
Producentka wykonawcza i asystentka reżysera: Klaudia Błazik
Realizacja dźwięku: Michał Cacko
Realizacja światła: Rafał Piotrowski
Obsada:
Maria Dębska, Ewa Florczak, Katarzyna Gniewkowska, Maria Seweryn, Julia Wyszyńska, Adrian Brząkała, Mirosław Kropielnicki, Kamil Maćkowiak, Andrzej Pieczyński, Adam Serowaniec, Maciej Wierzbicki
Premiera: 10 czerwca 2021
W politycznej farsie COŚ TU NIE GRA kandydat na prezydenta przyjeżdża do swojego rodzinnego miasta, aby wygłosić ważne oświadczenie, które ma mu zapewnić zwycięstwo w zbliżających się wyborach. Jednak w tzw. międzyczasie urzędujący prezydent wysyła do miasta kilku swoich popleczników, by za wszelką cenę uniemożliwić konkurentowi wystąpienie. Intryga rozgrywa się w lokalnym domu kultury, w którym amatorska grupa teatralna przygotowuje swoje najnowsze przedstawienie. Co się wydarzy, gdy świat polityki spotka się ze światem farsy? Czy Raymond Bream zdoła wejść na podium i wygłosić swoje przemówienie?
ZAPISKI Z WYGNANIA
Warszawa 29.08.2025, g. 19:00
od 72.00 pln
Autorka: Sabina Baral
Reżyseria: Magda Umer
Obsada: Krystyna Janda i Janusz Bogacki z zespołem muzycznym w składzie: Tomasz Bogacki (gitara), Mateusz Dobosz/Paweł Pańta (kontrabas), Bogdan Kulik (perkusja), Marek Zebura (skrzypce)
„Zapiski z wygnania” to bardzo osobiste wspomnienia Sabiny Baral, dwudziestoletniej emigrantki roku 1968, która wyjechała razem z rodzicami.
„Ile cierpienia można znieść, zanim się nie oszaleje? Powychodzili z lasów, z dziur w ziemi, z szaf, piwnic i strychów, wyszli półżywi z obozów, wrócili z Syberii i Kazachstanu, do domu, do Polski. A potem, przez następne dwadzieścia trzy lata nie wyjechali (...). Chcieli mieszkać tutaj, tu, gdzie się urodzili ich rodzice i gdzie się urodziły ich dzieci – my. Po wojennej gehennie, po latach cierpienia i strachu, mimo wszystko jeszcze raz zadecydowali, że Polska to ich kraj. I tych ludzi po 1968 roku Polska wyrzuciła”.
Reżyseria: Magda Umer
Obsada: Krystyna Janda i Janusz Bogacki z zespołem muzycznym w składzie: Tomasz Bogacki (gitara), Mateusz Dobosz/Paweł Pańta (kontrabas), Bogdan Kulik (perkusja), Marek Zebura (skrzypce)
„Zapiski z wygnania” to bardzo osobiste wspomnienia Sabiny Baral, dwudziestoletniej emigrantki roku 1968, która wyjechała razem z rodzicami.
„Ile cierpienia można znieść, zanim się nie oszaleje? Powychodzili z lasów, z dziur w ziemi, z szaf, piwnic i strychów, wyszli półżywi z obozów, wrócili z Syberii i Kazachstanu, do domu, do Polski. A potem, przez następne dwadzieścia trzy lata nie wyjechali (...). Chcieli mieszkać tutaj, tu, gdzie się urodzili ich rodzice i gdzie się urodziły ich dzieci – my. Po wojennej gehennie, po latach cierpienia i strachu, mimo wszystko jeszcze raz zadecydowali, że Polska to ich kraj. I tych ludzi po 1968 roku Polska wyrzuciła”.